Χρησιμοποιώντας τον τίτλο ενός βιβλίου του nicolas Hulot που εκδόθηκε το 2004, το ντοκιμαντέρ αυτό μας θυμίζει φυσικά τη συμπεριφορά των επιβατών του ξακουστού υπερωκεάνειου που συνέχιζαν να χορεύουν και να γλεντούν χωρίς να συνειδητοποιούν
πόσο κοντά τους βρισκόταν το μοιραίο παγόβουνο… Όμως αυτό το υπερωκεάνειο στο οποίο έχουμε όλοι μας επιβιβαστεί είναι ο πλανήτης Γη. Και δεν έχουμε άλλον πλανήτη απ’ αυτόν. Από το απειροελάχιστο στοιχείο μέχρι το πιο τεράστιο, Το σύνδρομο του Τιτανικού τοποθετεί ξανά τη γη και τους ανθρώπους σε μια προοπτική στην κλίμακα του γαλαξία μας και δίνει τη δυνατότητα στον καθένα από μας να έχει άμεση εποπτεία για ένα φαινόμενο που ακόμα δεν είναι μη αναστρέψιμο. Και αυτό αποτελεί ένα μήνυμα ελπίδας για τις μελλοντικές γενιές.

Reprenant le titre d’un livre de nicolas Hulot paru en 2004, ce documentaire évoque bien sûr l’attitude des passagers du célèbre paquebot qui continuaient à danser et à festoyer sans réaliser la proximité avec l’iceberg fatal… Or ce paquebot sur lequel nous sommes tous embarqués, c’est la planète Terre. Et nous n’en avons qu’une. De l’infi niment petit à l’infi niment grand, Le Syndrome du Titanic replace la terre et les hommes en perspective à l’échelle de notre galaxie et permet à chacun d’être le témoin direct d’un phénomène qui n’est pas encore irréversible. C’est un message d’espoir pour les générations futures.